Zaczęło się od ciekawości i małego eksperymentu z dziwną i tanią wiatrówką QB57 i nabrało rozpędu. Oto kilka zmian i usprawnień tej wiatrówki, które wprowadziłem – czyli tuning QB57 ciąg dalszy.

Od kiedy w moje ręce trafił pierwszy QB57 a potem po mojej pracy trafił do zadowolonego nowego właściciela z każdym nowym egzemplarzem staram się wprowadzać nowe zmiany – oczywiście wcześniej testując je na swoim egzemplarzu uprzednio. Dziś w końcu znalazłem czas na opisanie zmian ostatnich usprawnień i zmian oraz ich efekty.

Nie będę się powtarzał, co do wszystkiego, co robię w tych wiatrówkach podczas przeglądu, bo już raz to opisałem dość dokładnie – do przeczytania, czego zachęcam – ale przejdźmy do tego, co poprzednio nie zostało opisane.

Rzecz, która dowodzi, iż w tych wiatrówkach coś takiego jak przegląd zerowy i drobne poprawki są niezbędne, aby przyjemnie się strzelało to stan sprężyn i ich splanowanie. Niestety widać tu absolutny brak dbałości o to ze strony fabryki. Jedne egzemplarze mają całkiem dobre splanowanie – choć nie idealne, a inne znowu prawie zupełnie. Powyżej możecie zobaczyć zdjęcia jednej z ostatnich sprężyn z QB57 niżej ta sama sprężyna już po splanowaniu przeze mnie i po polerce.

Już wcześniej opisywałem sposób na skrócenie spustu i jego zmiękczenie w QB57 – co jest niezbędne w tym karabinku, ponieważ prosto z fabryki spust jest bardzo długi i głęboki co nie wpływa zbyt dobrze na celność i przewidywalność strzałów. Oczywiście elementy spustu są polerowane, odpowiednio smarowane oraz w mechanizmie dodaję również małą tulejkę dystansową z tworzywa. Tulejka jest dorabiana ręcznie przeze mnie, ponieważ gdy tulejka jest zbyt duża – to bezpiecznik spustu nie działa a strzał następuje bardzo wysoko (oczywiście można tak to zostawić, jednak osobiście wolę jednak jakąś drogę spustu przed strzałem – jest to bezpieczniejsze i zapobiega niekontrolowanym wystrzałom. Dlatego też tulejka wymaga doszlifowania i dopasowanie do konkretnej sztuki karabinka.

I teraz główna część – tuning qb57 na całego 😉

Prowadnica w tej wiatrówce to nic innego jak kawał cienkiej blachy zwinięty w rulon i pusty w środku. Prowadnica ta wymaga oczywiście szlifowania miejsc połączeń tej blachy, aby sprężyna nie napotykała na opory, ale przyszedł w końcu czas na bardziej odważne kroki.

W egzemplarzu, który widzicie na zdjęciach w tym artykule dorobiona została prowadnica, podkładka oraz korek sprężyny. Pytanie, po co podkładka dystansowa na prowadnicy? Co nam to dało? Prowadnica nie jest już pusta w środku, więc dźwięk nie ma gdzie się obijać – co wycisza odrobinę cały system. Poprzez zastosowanie korka i odrobinę dłuższej a także ciaśniejszej prowadnicy otrzymujemy stabilniejszy system, a poprzez zwiększenie napięcia wstępnego (podkładka dystansowa) zyskujemy wzrost energii (zwanej potocznie szmocą) naszej wiatrówki.

Oczywiście do środka powędrowała osłona pet, szlify tu i tam i odpowiednie smarowanie.

Tuning QB57 – wnioski

Wiatrówka jak już wspomniałem stała się jeszcze cichsza, cykl dźwięk wystrzału jest przyjemniejszy i krótszy – bez żadnego brzęczenia i echa. W związku z odpowiednim smarowaniem i prowadnicami cykl naciągu stał się dużo bardziej płynny i równomierny, jednak poprzez zwiększenie napięcia wstępnego naciąg stał się odrobinę cięższy – jednak nie aż tak, aby to przeszkadzało.
Celność? No cóż… powyżej macie zdjęcie jednej z pierwszych tarczek przestrzelanych na dystansie 10-11 metrów z tej wiatrówki z pozycji siedzącej. Każda z grup to 3-5 strzałów i pomijając drugą od góry po lewej stronie (to był jakiś cud, bo w tej wiatrówce takie skupienia nie powinny się przytrafiać 😉 ) to uważam, że jak do rekreacji ten karabinek spisał się świetnie i do wszelkiej maści puszkobicia i strącania butelek niczego więcej nie potrzeba.

I już tak na koniec – morał z tej bajki jest następujący – QB57 to bardzo wdzięczny do przeróbek, bardzo przyzwoity karabinek – oczywiście bezwzględnie po przeglądzie i poprawkach – do rekreacji, na który warto zwrócić uwagę podczas poszukiwań czegoś nowego niewielkiego acz solidnego do swojej kolekcji.